Sinds afgelopen week heb ik mijn yoga aanbod uit mogen breiden met stoelyoga. De eerste les heb ik inmiddels mogen geven in een verzorgingstehuis voor ouderen met dementie. Ik zal daar vijf achtereenvolgende weken les geven aan de bewoners van het tehuis. Zij mogen dan heerlijk genieten van 45 minuten yogales op de stoel. Tijdens deze les ervaren de ouderen een zelfmassage van de handen met een fijne Rituals handcrème, zelfmassage van het lichaam, meerdere houdingen op de stoel, een bijenademhaling en een korte meditatie met klassieke muziek. De eerste les had ik gekozen voor een prachtig stukje pianomuziek. Deze eerste serie lessen geef ik op vrijwillige basis om zelf ervaring op te doen en ook om te kijken hoe het de bewoners en mij bevalt. Maar als ik eerlijk ben was ik na de eerste les al om, want wat voel ik me dankbaar en ontroerd dat ik deze mooie doelgroep les mag geven.
Dankbaar
Dankbaar omdat de ouderen zichtbaar genoten en misschien niet allemaal even actief meededen, maar wel elk afzondering een momentje namen om een paar houdingen of oefeningen mee te doen. Het merendeel van de bewoners deed zelfs de hele les enthousiast mee. Ook ben ik dankbaar dat er zo’n goede opkomst was, er was veel animo en alle vijftien stoelen waren bezet. Voor mij was het vooral even wennen om van kinderyoga om te moeten schakelen naar yoga met ouderen, waardoor ik in eerste instantie best gespannen was. Maar de fijne ontvangst door zowel de begeleiders als de bewoners zorgde ervoor dat ik me uiteindelijk al snel op mijn gemak voelde.
Ontroerd
Ontroerd was ik vooral door de mijnheer die zo liefdevol werd geholpen door zijn vrouw, maar die tot grote verbazing van de begeleiding toch ook zelf actief meedeed. Volgens de begeleiding was dit de eerste keer dat ze mijnheer überhaupt ergens aan mee zagen doen. Wel gaf mijnheer zelf aan dat hij het tempo wat hoog vond, dus weer een mooi lespuntje voor mezelf. Ook de mevrouw die na de pianomeditatie “waarin ik vraag terug te denken aan een mooi moment in het leven of een geliefd persoon” liet weten dat zij terug dacht aan haar eerste man die ook van pianomuziek hield raakte mijn hart. Hoe mooi is het dat je mensen zo kan raken en een warme herinnering kan laten ervaren. Op de vraag hoe iedereen het had ervaren kreeg ik vooral positieve reacties en de meesten reageerden bij vertrek met een enthousiast tot volgende week. En ik? Ik heb echt enorm genoten van deze les en ben met een grote grijns en een warm hart terug gereden naar huis om me te verheugen op de volgende les.